Ik ben Kim, ik heb 2 zoontjes uit men eerdere relatie, Jonas (°09/08/2003) en Yenthe (°20/10/2006)
Eerder werd mijn allereerste zoontje Tibo* levenloos geboren na een zwangerschap van 5,5 maanden zonder aanwijsbare reden.
Mijn geluk kon dus niet op toen Jonas geboren werd, hij leek kerngezond was 50 cm en woog 3,124 kg.
Toen Jonas een maand of 5 oud was ging ik werken en Jonas ging naar de onthaalmoeder,zij had ook een zoontje die net een maand jonger was dan Jonas!
Ze sprak me na een half jaar aan dat ze vond dat Jonas zijn ontwikkeling trager ging, ik dacht nog "ach niet alle kindjes zijn even snel he" we gingen tenslotte alle maanden naar K&G en ze hadden er ook nog nooit iets van gezegd.
Wel had mijn moeder al laten vallen dat ze vond dat Jonas een dik hoofdje had, ik vond van niet, maar dat kwam wss ook omdat ik Jonas alle dagen zag, want als ik nu achter af die foto's terug bekijk, dan had ze wel gelijk.
Tot we weer terug naar K&G moesten, die dokter zei ons dat Jonas zijn hoofdomtrek enorm vergroot was met leeftijdsgenootjes en we ermee eens naar het ziekenhuis moesten gaan, daar kwam aan het licht dat Jonas water in zijn hoofdje had, meerbepaald Hydrocephalus, dit werd 3 maandelijks opgevolgd met een echo van zijn schedeltje, na 3 keer vond de kinderarts het niet meer nodig en ons leven ging weer verder, Jonas bleef wel traag ontwikkelen en bleek ook nog eens epilepsie te hebben, dus werden we aangeraden om eens een afspraak te maken in het COS (Centrum voor ontwikkelingsstoornissen) daar werd Jonas regelmatig verwacht om oefeningen en onderzoeken te ondergaan, een duidelijke diagnose kregen we er nooit, toen hij 2 was kregen we er wel een attest voor het buitengewoon onderwijs want Jonas zou in een normale school niet mee kunnen, daar had ik al die tijd zo voor gevreesd, Daarna hebben we nooit nog iets gehoord van het COS Leuven, Jonas gaat dus sinds september 2006 naar school in het Spes te Laken en volgt er les in Type 2.
Jonas kreeg ook steeds moeilijker gedrag wat we soms niet konden plaatsen, gewoontes die moesten gedaan worden en zijn, anders hadden we enorme driftbuien, in 2008 zijn we dan naar het COS van Jette gestapt, daar namen ze ons al iets meer serieuzer en zijn er deftige onderzoeken gebeurd, eind december 2009 kregen we de diagnose ASS (autisme spectrum stoornis) nu we dit weten (ookal hadden we een vermoeden) is het veel gemakkelijker met Jonas om te gaan.
Jonas zit door de week op het MPI van zijn school, in weekends en vakantie's is hij thuis.
Daar zit hij sinds september 2008 daar mijn relatie met zijn papa toen spaak liep en ik er door zat, Jonas was niet zomaar een kindje en Yenthe was nog klein!
maar nu ben ik al bijna 2 jaar zielsgelukkig met mijn nieuwe vriend Björn en we willen Jonas doodgraag naar huis, maar helaas zit er een jeugdrechter tussen.
Yenthe zijn dossier is afgesloten daar in 2009 maar Jonas staat er nog onder aangezien de omstandigheden.
We hadden aan de consulente aangegeven dat de wens er is om Jonas stilletjes aan naar de toekomst toe weer thuis te hebben, krijg je meteen een antwoord " dan kan je niet meer terug als het te zwaar is he" neen wij willen ook niet meer terug! wij willen VERDER!!!! en liefst met Jonas!!!
Kortom ene keer dat je ne stempel hebt daar.... dan ben je verloren..
Maar wij gaan alles op alles zetten, want hoe de consulente het laat uitschijnen zal Jonas levenslang hulp nodig hebben en in zo'n instellingen moeten zitten vanwege zijn handicap!
Maar dat laten wij niet toe.
Tot zover mijn verhaal over mijn zoontje met autisme
Hier een foto van mijn lieve knappe kerel Jonas:
