Het zijn spannende tijden, afgelopen vrijdag hebben we het gesprek gehad op het internaat betreffende Jonas zijn begeleide uitgroei, op zich zijn de 6 maanden die hij 'op proef' thuis was goed gegaan, geen enkele reden dus om te denken dat Jonas terug zou moeten gaan en niet definitief naar huis zou mogen.... MAAR....
Mijn ex heeft het ineens in zijne bol gekregen om Co-ouderschap aan te vragen voor de kindjes.
Ik heb dat uiteraard geweigerd, hij was er vroeger ook nooit, ik moest er altijd alleen voor zorgen, 3 jaar heeft hij geen moeite gedaan vanaf we uit elkaar waren, nu Jonas goed op rails staat, en ondertussen groter en flinker is zou hij de vruchten er mee willen van mee pikken? neen ik denk het niet! Björn en ik hebben ons zo moeten bewijzen, zijn zo het vuur onder de schenen gelegd, en mijn ex zou zo zonder enige moeite ineens het zelfde willen? neen, dat is toch niet redelijk tegen over ons?
Dan de instanties die er bij waren, ik snap niet waarom die nog bestaan, en dan al zeker niet van een consulente van de jeugdrechtbank! Als we haar vragen wat de functie van de jeugdrechtbank is krijgen we als antwoord ' om het kind te beschermen' Dan word ik al razend, want als ik dan zeg dat ze bij mijn ex geen goeie thuissituatie zouden hebben word het afgewimpeld! want ja, ik ben de gefrustreerde ex, maar deze ex weet ook wat ze in het verleden meegemaakt heeft! Dat zou allemaal in die dossiers moeten staan, maar als je op nog geen jaar tijd 3 keer van consulente verwisselt, ja, dan kan je niet verwachten dat ze het dossier nog kennen, laat staan het verleden ervan.
En dan de orthopedagoge van zijn school, das een echte bitch, achter alles haalt ze de pieren uit een mens zijn neus, altijd maar ' wat als, wat als, wat als' vraag mij af of dat mens nog iets anders kan zeggen?
Ik moest ze al niet, maar nu helemaal niet meer, vorig jaar hebben Björn en ik een uitspraak gedaan op een oudercontact, een mens zegt wel al eens iets uit spanning, zenuwen, hopeloosheid, die juf heeft dat toen aan haar door gezegd, had van haar nooit verwacht dat ze zo in onze rug een mes zou steken ! Maar we hadden al door dat vanaf Jonas in begeleide uitgroei zat, zij ook niet meer met ons communiceerde !
Eén ding weten Björn en ik zeker, als Jonas terug naar het internaat moet vanwege de situatie, gaat zijne papa hem dit vertellen, en niet wij! dat hebben we gezworen!
En dan kunnen we alleen nog hopen dat hij geen Co-ouderschap krijgt voor Yenthe !
Dat ventje wil nu al niet heel graag naar papa, als het weekend eraan komt moeten we hem altijd overtuigen dat het niet lang is, en hij na 2 nachtjes al terug naar mama en Björn komt.
Wat moet het voor dat kind dan niet zijn, heel een jaar, heel zijn leven, week om week?
Nu gaan we eerst en vooral afwachten, tot de gerechtsbrief in de bus valt betreffende Jonas, de consulente heeft beloofd dat het tegen 30 september rond zou zijn, we zijn benieuwd, want voor ons is dit slopend!
Zo tot de volgende maar weer....
