Björn is hem dan 's middags van school gaan afhalen, want rond 15u moesten we bij de huisarts zijn.
Yenthe was heel fier, en zette hem neer, tot de dokter aan het eerste draadje trok, dat deed een beetje pijn en vanaf toen was hij bang.
Björn en ik hebben hem dan moeten vasthouden, want ja, die draadjes moesten er wel uit.
En wenen, alhoewel het zo gene pijn kon doen hoor, het was meer van de schrik.
Toch had ik er enorme compassie mee, ocharme.
Ik was dan ook blij toen ze eruit waren!
Zijn wonde ziet er mooi uit, gelukkig maar!
Yenthe met zijn wonde:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten