.
Vandaag is het 11 jaar geleden dat mijn eerste zoontje Tibo* te vroeg levenloos geboren werd. 11 jaar zou hij geworden zijn had hij het toen gehaald.
Maar dat is nu niet zo, ik zit een hele dag nog meer met hem in mijn hoofd dan andere dagen, ik herbeleef een hele dag die ene bewuste dag opnieuw, Soms betrap ik er mezelf op dat ik naar de klok kijk en dan in mezelf zeg ' toen was ik nu dit, en toen was ik nu dat'
Het is echt heel raar om ieder jaar alles weer innerlijk te herbeleven.
Ik ben dus vandaag ook alweer 11 jaar een mama, want ook al mocht Tibo* niet leven, ik ben vanaf die dag mama geworden!!
Ik mis hem nog alle dagen, Je stelt je vragen van ' hoe zou hij het in school gedaan hebben?' Hoe zou hij er nu uitgezien hebben? Hoe zou zijn karakter geweest zijn... Afain, je kent het wel hé.
Ik merkte ook bij mezelf dat ik die dag enorm rustig was, het is jaren anders geweest, dat ik mijn gevoelens op die dag niet kon plaatsen en zo ambetant was dan ik groot was... Arme medebewoners ;-)
Ach ja, 's avonds als de school uit was had ik mijn 2 andere jongens weer lekker bij me... je beseft dan zo hoe blij je mag zijn dat je ze gekregen hebt...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten